Większość kamienic na tej ulicy powstała w dwudziestoleciu międzywojennym.
Zbigniew Zakrzewski "Ulicami mojego Poznania. Poznańskie dzielnice"
Ulica Józefa Chełmońskiego była do roku 1930 zabudowana, zwłaszcza od strony wschodniej i południowej, zachowanymi dotąd kamienicami. Kto przed sześćdziesięciu laty (tzn. na początku lat dwudziestych XX wieku) zajrzał do jej wnętrza od ulicy Grottgera, miał po prawej ręce pola uprawne.
Delikatne opływowe kształty nadają interesujący charakter tej kamienicy.
ul. Chełmońskiego 22
Nad ulicą czuwa dzielny kogucik.
A to już późniejszy budynek przedwojenny. Proste kształty i półokrągłe balkony. Brak elementów, które w jakiś sposób indywidualizowałyby ten budynek i wyróżniały go. Nadchodzą czasy budynków dla ludu.
Czasami trzeba stanąć na środku ulicy i po prostu zrobić fotkę :)
Kamienica poniżej wygląda mi na dzieło niemieckich architektów.
To ta charakterystyczna wieżyczka...
Czyżby to odradzający się z popiołów Feniks?
Deus Nobiscum - Bóg z nami.
Kamienica z 1932 roku.
A to już typowe dwudziestolecie międzywojenne...
Raz jeszcze wejdę na ulicę i zrobię na pamiątkę całościowe zdjęcie ulicy.
Klockowata schodkowata kamienica bardzo mi się podoba.
Czasem sama tworzę takie formy na kartce papieru...
to moja ulica z dzieciństwa aż łza sie kręci,przepiękne budynki
OdpowiedzUsuń