plan osiedla Stare Żegrze
czwartek, 19 lutego 2009
3 komentarze:
Jeśli masz ochotę, to serdecznie zapraszam do podzielenia się swoimi opiniami na powyższy temat.
Mile widziane rodzinne wspomnienia, ciekawostki, plotki, opisy przeżyć czy subiektywna ocena dotycząca sfotografowanych przeze mnie miejsc. Takie komentarze są niezwykle cenne. Są wręcz na wagę złota! Dokumentujmy wspólnie nasz Poznań!
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Dosłownie kilka dni temu przeprowadziłam się tuż obok Os. Stare Żegrze (mieszkam przy Milczańskiej, która nie jest już osiedlem, ale jest dosłownie tuż za "granicą" osiedla) i ostatnio wysiadłam nie na tym przystanku. W związku z tym przeszłam się wzdłuż prawie całego Starego Żegrza i wywarło ono na mnie niesamowite wrażenie. Osiedle jest strasznie dziwne - kiedyś na pewno było supernowoczesne, świeże, kolorowe, ale dziś, wg mnie, straszy. Straszą pokruszone tynki, farba złażąca z barierek przy wjazdach na parkingi podziemne (część jest odmalowana na piękny żółty kolor), dziwią elementy architektoniczne mające zdobić, a tak naprawdę zasłaniające okna, zniechęcają do spacerowania połamane i pokruszone chodniki z asfaltu. Tak trochę postapokaliptyczne wrażenie sprawia całe to osiedle...
OdpowiedzUsuńTrafne spostrzeżenia...
UsuńJa tam byłam pierwszy raz (i jak dotąd ostatni) w 2009 roku. Na dodatek zimą.
Było dość szaro i mroźno.
Osiedle i okolica wywarły na mnie podobne wrażenie. Jest tam coś tajemniczego... coś co mnie przyciąga. Lubię spacerować po takich blokowiskach i odkrywać relikty dawnej świetności...
w latach 1995-2002 mieszkałam na Starym Żegrzu w nowych blokach, wtedy to było modne miejsce. w tych nowych blokach mieszkania były duże, fajnie zaprojektowane, miały opinię lux;) ale to było lata temu i to se ne vrati.
OdpowiedzUsuń